Każdy związek jest inny, ale wspólne dla wszystkich ludzi jest posiadanie
emocjonalnych potrzeb, których zaspokojenie odgrywa istotną rolę w odczuwaniu
satysfakcji ze związku.

Gdy są spełnione, odczuwasz radość, podekscytowanie, albo spokój. Jeśli czegoś Ci na tym poziomie brakuje, to możesz czuć się zraniona/y i sfrustrowana/y.

Twórca Terapii Schematów, Jeffrey Young, wyróżnia pięć najistotniejszych potrzeb emocjonalnych. Zauważa też, że to, jaka/i teraz jesteś w dużej mierze zależy od tego, jaka była uważność Twoich rodziców/opiekunów i odpowiednie zaspokajanie tych potrzeb w przeszłości.
Zastanawiałaś/łeś się kiedyś, jaką masz emocjonalną historię?
I jak ona wpływa na to, jaka/i jesteś w związku?

Czytając o potrzebach spróbuj spojrzeć na nie z szerszej perspektywy
czasowej:  jak były one zaspokajane w dzieciństwie i czego teraz potrzebujesz?
.
Oto pięć potrzeb emocjonalnych, których pary powinny być świadome i nad
którymi warto pracować dla siebie nawzajem:

1. Więź.
W dzieciństwie potrzebujesz przynajmniej jednego stałego opiekuna, który
zapewni Ci troskliwą relację, poczucie przynależności do wspierającej
wspólnoty, poczucie bycia zaopiekowanym i zaakceptowanym. W dorosłości w
związku zazwyczaj również szukamy stałej osoby, której zaangażowania i troski
możemy być pewni. Ty i partner/ka musicie czuć, że możecie zaufać osobie, z
którą jesteście związani. Potrzebujesz czuć, że jesteś bezpieczny w swoim
związku, że druga strona dba o Ciebie i chce Cię chronić.

2. Autonomia.
Kiedy jesteśmy dziećmi potrzebujemy ćwiczyć swoją samodzielność, niezależność
od innych. Samostanowienie, poczucie kompetencji, oraz poczucie sprawowania
kontroli nad środowiskiem, w ktorym się znajdujemy daje nam poczucie bycia w
zgodzie ze sobą. W związku potrzeba posiadania swoich spraw, zainteresowań i
swojego czasu pozwala podtrzymać zarówno poczucie sprawstwa, jak i
zaciekawienie sobą nawzajem. Potrzebujesz poczucia niezależności, przyjaciół
i życia poza swoim związkiem, ale RÓWNOCZEŚNIE chcesz czuć się doceniony
przez partnera/kę i wiedzieć, że jeśli zajdzie taka potrzeba, to będziesz
traktowana/y priorytetowo .

3. Akceptacja.
W dzieciństwie w tym obszarze ważna jest szczególnie wolność wyrażania
prawdziwych (!) potrzeb i emocji, a także uznanie i szacunek dla siebie. To
staje się bazą dla stabilnego poczucia własnej wartości.
Poczucie akceptacji w dorosłości sprawia, że czujesz, że przynależysz i
jesteś ważna/y dla drugiej osoby. Czujesz, że dom jest tam, gdzie Twój
partner/partnerka, że możesz się przy nim/niej czuć komfortowo i dzielić się
tym, co myślisz i czujesz, bez obawy o osądzenie i odrzucenie.

4. Spontaniczność.
Dziecięca radość i zabawa! Pamiętasz grę w chowanego, pierwszy samodzielny
przejazd na rowerze? To zadowolenie i pozytywna stymulacja w kontekście
wyrażania siebie. A w dorosłości ta potrzeba wiąże się z przyjemnością płynącą
z hobby, odpoczynku i aktywności. A także ze wspólnego działania, próbowania
nowych rzeczy i z seksu.

5. Realistyczne granice.
Jako dzieci potrzebujemy struktury i przewidywalności, by czuć się
bezpiecznie. W dorosłych relacjach samokontrola, świadomość granic i
prywatności w życiu społecznym i rodzinnym daje nam ramę, w której obie
strony czują się spokojnie i pewnie. Te realistyczne granice w ramach związku oznaczają zarówno dzielenie obowiązków, jak również zasady, jakich obie osoby decydują się przestrzegać, by związek mógł trwać.

Pamiętaj, że Ty i Twój partner/partnerka możecie mieć różne priorytety, jeśli chodzi o potrzeby. Może Ty bardziej cenisz poświęcaną Ci uwagę i więź, a Twój partner przykłada większą wagę do prywatności i niezależności?
Nie oznacza to, że jesteście niedopasowani! Być może jednak będziecie potrzebować czasu na ustalenie i jasne komunikowanie, co w związku jest najważniejsze dla każdego z Was.